فیبر نوری یا تار نوری به انگلیسی  Optical Fiber رشته باریک و بلندی از یک مادّه شفاف مثل شیشه یا پلاستیک است که می‌تواند نور وارد شده  از یک سر را، ازسمت دیگر خارج کند. فیبر نوری داری پهنای باندی بسیار بالاتر از کابل‌های معمولی می‌باشد، با فیبر نوری می‌توان داده‌هایی مانند تصویر، صوت و غیره  را به راحتی با پهنای باند بالا تا ۱۰ گیگابیت بر ثانیه و بالاتر انتقال داد. امروزه مخابرات فیبر نوری به دلیل پهنای باند وسیعتر در مقایسه با کابل‌های مسی، و تاخیر کمتر در مقایسه با مخابرات ماهواره ای از مهمترین ابزار انتقال اطلاعات محسوب می‌شود. فیبرهای نوری به دو دسته تقسیم می شوند :

تک حالتی (single mode)

چند حالتی (multi-mode)

فیبر سینگل مود دارای قطر کوچکی است (کمتر از ۱۰ µm) که اجازه می دهد تنها یک حالت یا اشعه ی نور در فاصله ی ۱۳۱۰ nm  یا ۱۵۵۰nm انتقال پیدا کند. به همین دلیل هنگامی که نور در هسته ی فیبر نوری single mode جا به جا می شود، یک انعکاس مختصر تولید می شود. این باعث می شود که ضریب استهلاک فیبر کاهش پیدا کند و این توانایی را ایجاد می کند که سیگنال بتواند جلوتر برود. در نتیجه فیبر سینگل مود در فواصل طولانی و برنامه های کاربردی ای که دارای پهنای باند بیشتری هستند، استفاده می شود.

فیبرهای مالتی مود  دارای هسته ی بزرگتری هستند (۶۲.۵µm و ۵۰ µm) که چند حالت را به صورت همزمان راهنمایی می کند، و به این منظور است که داده های بیشتری می توانند از هسته ی فیبر مالتی مود در یک زمان عبور کنند. این باعث می شود که انعکاس نور و پراکندگی و نرخ استهلاک بیشتری ایجاد شود، که باعث کاهش کیفیت سیگنال در فاصله ی طولانی می شود. عموما فیبر های مالتی مود در فواصل کوتاه، برای انتقال داده و برنامه های کاربردی صوتی / تصویری در شبکه های LAN استفاده می شوند.

جهت مشاهده سایر محصولات به صفحه سیم و کابل رجوع کنید.